Deel 1:

Franciscus keek op, hij was blij Ra de raaf te zien. ‘Ja, Ra, ik heb zorgen en zal je vertellen waarom.’ Ra wachtte tot Franciscus verder zou gaan rustig af. ‘Dit jaar staat de Werelddierendag in het teken van de landbouwdieren.’ ‘Dat weet ik, maar ik ben een vogel en heb niets te vrezen’, begon de raaf, maar toen bedacht hij zich, ‘of vergis ik me?’ Franciscus kon hem niet geruststellen en ging verder met z’n betoog. ‘Je weet dat ik alle dieren een warm hart toedraag, Ra. Ook vogels en vlinders. Maar omdat het dit jaar over de landbouwdieren gaat heb ik extra zorgen om deze dieren. In de intensieveveeteelt worden ze uitgebuit, afgebeuld en zo snel mogelijk vetgemest voor de slacht.’ Maar het gevaar is veel groter. Pesticiden brengen veel meer dieren in gevaar. Jullie vogels vinden daardoor minder voedsel. Zware landbouwmachines verwoesten nesten op de grond.’ Ra werd er droevig van.

Franciscus zag het en rechtte plotseling z’n rug. ‘Ik heb een opdracht voor je Ra. Verzamel alle vogels en vlieg met elkaar naar Den Haag. Daar moeten jullie een protestlied gaan zingen.’ ‘Wouw, een kolfje naar mijn klauw!’ Enthousiast geworden vloog de raaf direct weg om deze opdracht ten uitvoer te brengen. In groten getale vlogen vogels naar de hofstad. Onderweg kregen ze gezelschap van koeien en varkens. Ook kippen sloten zich bij hen aan. Zo gebeurde het dat toegangswegen door de dieren werden geblokkeerd en dat op het malieveld niet de boeren, maar de dieren kwamen om te demonstreren. De vogels hadden het protestlied ingestudeerd. Het klonk zo.

Mens, ontwaak toch vanaf morgen.

Om goed voor uw vee te zorgen.

Mens wees niet meer zo wreed.

Dat voorkomt veel dierenleed.

Wij zingen om te protesteren

En hopen zo het tij te keren.

Gun ons een gelukkig leven.

U bent het die dit ons kan geven.

Laat uw vee tevreden zijn.

Dan is ook ons leven fijn.

Dit lied werd de hele dag gezongen. En niet alleen de vogels zongen mee. Ook burgers zongen mee.

En het duurde niet lang of overal in het land klonk dit lied. Dagenlang zong men het, net zolang totdat de minister de dierenwelzijnswet zodanig had aangepast dat voortaan de dieren verzekerd waren van een diervriendelijk bestaan.

Jozien Bos

Deel 2: 

Het werd 4 oktober en de hofstad ontwaakte. Niets vermoedend gingen ambtenaren naar hun werk.

De burgemeester naar het stadhuis en de politie naar het hoofdbureau. Ook de regeringsgebouwen stroomden vol voor deze nieuwe dag. Alles leek normaal en om 10 uur gingen de winkels open. Het werd drukker in de straten van Den Haag. En in de lucht vlogen vogels net als anders. Of toch niet?

Het waren er wel veel. Zo veel dat het leek of het schemerde. En er was nog iets vreemds. De mensen snoven, het leek geen stadslucht wat ze roken. Het duurde een poosje, maar toen zagen de mensen het; Koeien en varkens dromden op naar het Malieveld. Ook kippen sloten zich erbij aan.

Niemand durfde in te grijpen. De dieren drentelden vreedzaam door. Het was een komisch tafereel.

Mensen lachten en maakten ruimte. Het Malieveld stroomde vol. Toen begonnen de vogels die Ra de raaf had verzameld te zingen:

Wij zijn hier om te protesteren.

Voor ieder landbouwdier.

Zo hopen wij het tij te keren.

Voor al die dieren zijn we hier.

Oh mens wees voortaan niet meer wreed.

Dat voorkomt veel dierenleed.

Geef hen een gelukkig leven.

U bent het die hun dat kan geven.

Laat uw vee tevreden zijn.

Dan is ook hun leven fijn.

De vogels zongen het lied zo hartstochtelijk dat mensen die het hoorden mee begonnen te zingen.

Ook de ganzen in de lucht vielen in. Burgers stroomden toe. Er zongen steeds meer mensen mee. Het nieuws dat er in Den Haag iets bijzonders gaande was verspreidde zich snel. Het leek wel een feest daar in die regeringsstad. En het duurde niet lang of overal in het land verzamelden zich feestgangers om met elkaar op te trekken naar dat feest op het Malieveld. De burgemeester verscheen op het feestterrein en ook de premier. Stomverbaasd namen ze kennis van dit vreedzame protest. Het waren deze keer niet de boeren die in opstand kwamen, maar hun vee.

Ontroerd pinkten ze een traantje weg. Ze lieten het begaan. En later werd er daarbinnen in de

Tweede Kamer een ferm besluit genomen. De minister van Landbouw maakte bekend de wet zodanig te wijzigen dat de landbouwdieren voortaan verzekerd zijn van een diervriendelijke verzorging.

Jozien Bos

 Gemaakt door Pim Louwerse