Hier in het land van Maas en Waal.
Vinden we vrede heel normaal.
Dat is niet altijd zo geweest.
Ooit hebben wij een vijand gevreesd.
Beuningen ligt op historische grond,
Waar men Romeinse spullen vond.
Zoals een zuil, console en basement
En ook een tempelornament.
Men vond een kling en een hellebaard.
Ja, zelfs een slinger is er bewaard.
Vele eeuwen is het geleden
Dat hier Romeinse soldaten streden.
Ze waren vanuit Rome,
Naar het Noorden gekomen.
Maar bij Nijmegen liepen ze vast.
Ze kregen daar wateroverlast.
Ze trokken verder naar het Westen,
Op zoek naar een geschikte veste.
Maar die veste vonden ze niet.
Alleen maar water, modder en riet.
Strijdwagens verzonken en paarden verdronken.
Soldaten raakten in paniek,
En officieren werden ziek.
De generaal riep:
‘Mannen, het is balen,
Maar hier is voor ons geen eer te behalen.
Hier ligt voor ons rijk de uiterste grens.
Hier leven barbaren en verder geen mens.
Hergroeperen allemaal.
Dit is de monsterlijke Waal.
En Hadrianus keerde vlug
Met zijn leger naar Rome terug.
We riepen hen na
Scheer je weg, ga naar huis.
Het is hier voor Romeinen niet pluis.
Wij zijn de Batavieren en
Leven op en van de rivieren.
Zo heeft het water ons bevrijd, van een vreemde mogendheid.
Tempels verdwenen en kerken verschenen.
Naast de vele kerken,
Kwamen er de waterwerken.
We bouwden bruggen en een dijk.
Het werd het nieuwe koninkrijk.
Nu zijn we multi cult, we zijn een allegaar.
En leven vredig naast elkaar.

Jozien Bos