Er zijn niet zo veel foto’s van mijn oud-collega Jan van Leeuwen. Jan werkte van 1969 tot 1993 als persfotograaf voor dagblad De Gelderlander. In die hoedanigheid werd hij ongewild een Bekende Nijmegenaar. Jan overleed daags voor Kerstmis 2009. Waar zijn collega, naam-, lot- en tijdgenoot Jan van Teeffelen zich richtte op werk voor de Radboud Universiteit, ziekenhuis en Vierdaagse, stortte Jan van Leeuwen zich op de regionale krant en nog meer op de sport. NEC was helemaal zijn ‘ding’.
Jan bemoeide zich zelfs met de aan- en verkoop van spelers. Wanneer Jan bij een Groesbeekse club een jong talent ontwaarde was het contact met NEC snel gelegd. Menig oud-NEC-er heeft zijn voetbalcarriere aan Jan van Leeuwen te danken.
Jan’s werk reikte dus veel verder dan het bereik van de lens op zijn camera. Iedereen kende Jan en Jan kende iedereen. Althans, Jan zwaaide naar iedereen. Hij liet ieder in z'n waarde en praatte met iedereen. Toen ik in mijn begin-periode als professioneel fotograaf eind jaren 70 begin 80 wel eens met hem optrok en hij door iemand werd begroet, vroeg hij mij: ‘Wie was dat? Ken je die?’ Broekie als ik was moest ik hem het antwoord schuldig blijven. ‘Ik weet ’t niet Jan’, reageerde ik. ‘Ik ook niet’, zei hij lachend. Wat dat betreft was Jan een goed leermeester. In de donkere kamer op de redactie van de krant vertrouwde Jan mij zijn volgeschoten films toe om te ontwikkelen. “Ik wil jou als fotograaf bij de krant hebben”, vertrouwde hij me toe. Hetgeen later ook geschiedde. In de aanloop daarnaar werd ik nagenoeg elk weekend ingeschakeld. Tot groot ongenoegen - en terecht - van mijn toenmalige echtgenote, struinde in zaterdag en zondag het Rijk van Nijmegen af. Ik werkte toentertijd al ‘op De Gelderlander’ maar niet als fotograaf. Andere, duistere krachten voorkwamen dat ik in vaste dienst kon blijven. Toen begin 1984 een collega in Boxmeer zijn werkzaamheden moest staken, werd ik door adjunct-hoofdredacteur Frans van Mierlo gevraagd die plek op te vullen. “En wel morgen”, zei Frans. Er moest immers een krant gemaakt worden. Met foto’s. Maar ik moest wel ontslag nemen en via de achterdeur als freelancer doorgaan. Een sprong in het diepe. We hadden enkele jaren daarvoor een nieuw huis gekocht in Weurt. De rente was torenhoog en de tweede was op komst. Maar toch; de zzp-er (‘avant la lettre’) was geboren. Een mooi voorval herinner ik me nog als de dag van gisteren. Toen het gerucht ging dat in de eikenhouten meubelen van een niet nader te noemen leverancier in Noord-Brabant beton werd verwerkt, vroeg Jan mij of ik ‘m even kon helpen. We togen naar de landelijk bekend staande Vissers Meubelen in de Kerk aan de Koninginnelaan in Nijmegen. Maar natuurlijk mocht Jan ‘efkes’ een foto maken in de showroom. Jan 'vergat' erbij te vertellen waarover het verhaal ging. Enfin. Ik moest een zware eikenhouten tafel optillen waarbij duidelijk moest zijn dat die tafel zo zwaar was door de betonnen inhoud. Ik heb die foto nog. Ik zal ‘m jullie besparen. Op de foto uit 1983 staan vlnr de toenmalige NEC-spelers Wim van Zinnen, Jan van Leeuwen met al z'n camera's, Frans Janssen, Frans Paymans, Toon Willemse en rechts Henk Grim.
