De voorpagina #1
Vanaf begin jaren 80 tot 2006 werkte ik dagelijks voor dagblad De Gelderlander. Voor mij was het steeds een uitdaging een nieuwsfoto als ‘opening’ op de voorpagina zien te krijgen. Dat de eindredactie, uit dat enorme aanbod van beeldmateriaal dat tot laat in de avond werd aangeboden door diverse nationale en internationale persbureau’s en tientallen collega-fotografen, juist die ene foto van mij eruit pikte.
Je trok ’s anderendaags de krant uit de brievenbus en…hatseflats. Daar stond ie. Soms uren voor gewerkt; soms in een oogwenk onderweg geschoten omdat ik het gewoon ‘zag’.
Ik was altijd wel trots op mezelf als dat was gelukt. Zo trots zelfs dat ik door de jaren heen, van een aantal kranten de voorpagina heb bewaard.
Zonde als die, in een bui van opruimwoede ongebruikt zouden verdwijnen. De eerste 12 weken van dit nieuwe jaar ga ik je daarom mee terug nemen naar die tijd. Ik laat je de voorpagina zien met natuurlijk een stukkie tekst erbij. Want…’every picture tells a story’. Vandaag aflevering 10.
Maandagspits.
Het zag er al naar uit dat het op de stations druk zou gaan worden tijdens de ochtendspits op maandag 7 november 1994. Op die dag werd namelijk de OV-studentenkaart ‘nieuwe stijl’ ingevoerd. Zeg maar, de voorloper van de huidige ov-chipkaart.
Pim Fortuyn werd in 1989 gevraagd een oplossing te verzinnen voor het ingewikkelde systeem van reiskostenvergoeding. Daarmee was hij aardig succesvol. In 1991 werd de OV-studentenkaart ingevoerd. Vanaf november 1994 moesten studenten kiezen voor een weekkaart ‘nieuwe stijl’ (doordeweeks gratis reizen, in het weekend met korting) of een weekendkaart (in het weekend gratis reizen, doordeweeks met korting na de ochtendspits). Gaandeweg het traject werd al duidelijk dat studenten massaal voor de doordeweekse gratis reizen-versie kozen.
De redactie vroeg mij de te verwachten drukte vast te leggen op het station in Nijmegen. Vanwege het vroege tijdstip werd de opdracht in het weekend gegeven. De foto was op dat moment nog niet als ‘voorpaginafähig’ gepland. Van de eerste foto’s op de perrons werd ik niet opgewonden, herinner ik mij. Druk, maar moeilijk te vangen in een ‘bevroren’ beeld. Ik posteerde mijzelf bij de trappen, stelde de Canon F1 in op een sluitertijd van (zoals ik het nu bekijk) een 15de seconde. Et voilà, de beweging door de wat langere sluitertijd geeft een betere indruk van drukte. Anno nu stel ik mezelf de vraag of ik een soortgelijke foto ooit nog zal kunnen maken. Technisch is het geen probleem. Maar die AVG…
