In gesprek met de man achter Oud Ewijk, Arno Spin.
Een schoenendoosje vol met oude foto’s van mijn vader en moeder en de mededeling dat Oud Ewijk niet verloren zal gaan (daar wordt nog aan gewerkt), maar momenteel niet veel uitbreiding meer zal krijgen omdat Arno met een ander project rond Ewijk bezig is, was reden voor mij om een afspraak met hem te maken.
Zijn jeugd: In 1956 verhuisde hij als 7-jarige jongen van Kerkdriel naar Ewijk, waar zijn vader was aangesteld als politie. Het voelde voor hem als teruggaan in de tijd. In Kerkdriel was er al stromend water in de badkamer, en stoepen langs de straat, terwijl in 't Ewijk regenwater voor de was, loden pijpen en wassen aan de pomp was. Toen al begon zijn interesse voor de dorpsgezichten, boerderijtjes aan smalle straatjes, hij kan zich nog zo het beeld van Ewijk binnenrijden voor ogen halen.
'
'
Opgroeien als zoon van de politie was bijzonder en eenzaam. Er kon niet zomaar even iemand komen spelen, want er zou iemand aan de deur iets kunnen komen aangeven. En op straat voetballen? Het kon toch niet zo zijn dat de zoon van de politie een bal in iemands tuin zou schieten.
Fotografie: Zijn eerste fotocamera, een camera obscura, kreeg hij van zijn overgrootvader. Ook zijn grootvader maakte foto’s, en Arno had zelf een doka om de foto’s te ontwikkelen.
Toen in Ewijk eind 70er jaren de fotogroep begon was Arno al snel lid. De dorpsgezichten, de sloop van het gemeentehuis en het klooster, een tentoonstelling over Ewijkse mensen, zo groeide de hobby uit tot een archief over Ewijk.
Het digitale tijdperk deed zijn intrede. Ten opzichte van analoog werken, ging het allemaal veel sneller met foto’s bewerken, inscannen en archiveren, en toen was de stap naar publiceren al snel gemaakt. Maar een van zijn kamers boven is nog helemaal ingericht als archief.
Neem vooral een kijkje op www.oudewijk.nl
Het bekijken van mijn meegebrachte foto’s maakt mij een heel stuk wijzer. Hij vertelt me wie er als jonge man naast mijn vader staat, en ziet ook meteen waar foto’s genomen zijn- en hoe dat er nu uitziet. En bij de meeste kan hij dan ook nog een beetje geschiedenis vertellen. Hartstikke leuk.
'
'
Geschiedenis van Ewijk: Enthousiast vertelt hij over hoe je vroeger over slootjes kon schaatsen vanaf bij hem thuis tot aan de van Heemstraweg, en de andere kant op naar Beuningen, onder bruggetjes door die nu allemaal verdwenen zijn. Vanuit die interesse heeft hij een archief aangelegd met de waterwegen in Ewijk. Hij vond een hele oude plattegrond van Ewijk zo groot als een tafel, beschadigd en vrijwel onleesbaar. Door middel van inscannen en fotobewerking – dat kostte hem meer dan een maand – is deze leesbaar geworden. De Hoge Woerd is zo’n naam uit het verleden, die nu weer in gebruik wordt genomen.
Ook laat hij mij een foto zien van de kerk in Ewijk toen deze net was gebouwd, uit ongeveer 1918. Bij de komende veranderingen zullen details daarvan (dakkapelletjes), weer teruggebracht worden.
En zo kan Arno nog uren vertellen.
Zijn interesse in het verleden is enorm. Opruimen van spullen vanuit het oude Klooster opgeslagen in Waelwick, een beeld vinden en er dan voor zorgen dat het niet verloren gaat, het opruimen van de kerk, het archief, de archeologische vondsten rondom Ewijk, hij kan er over blijven vertellen…
'
'
Gelukkig kunnen we er ook van alles over teruglezen in zijn boeken: 100 jaar kerk in Ewijk, en 75 jaar vrijheid, Ewijkse oorlogsverhalen.
Het vinden van een map met gegevens over zijn vader in oorlogstijd is de reden voor zijn huidige project, uitzoeken wat er allemaal is gebeurd en daar een boek over schrijven.
Ik ga naar huis, mijn hoofd tolt van alle informatie die ik heb gekregen -en die ik als echte uwwikse helemaal niet wist (maar vooruit, aan de dijk geboren krijg je dat allemaal niet zo mee)- in een paar uurtjes tijd. Hoe krijg ik dat allemaal in een mooi verslag? En merk dat ik eigenlijk nog wel veel meer zou willen weten. Bedankt Arno voor dit hele leuke interview
Marielle van Teffelen
