We schrijven mei 2009. Het is warm in de medina, het oudste stadsdeel van Sousse. Na Tunis en Sfax is het de derde grootste stad in Tunesië. Een jonge Tunesier leidt ons door een wirwar van straatjes en steegjes. Druk pratende mensen voornamelijk mannen die met veel gebaren hun woorden kracht geven. Mijn ogen, oren en neus vieren feest vandaag. Mooie mensen, felle kleuren, flarden muziek en doordringende geuren prikkelen mijn zintuigen. Een aaneenschakeling van prachtige taferelen. Terecht dat deze medina op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Elke vijf meter word ik aangeklampt door mannen die mij iets willen verkopen. Vol trots laten ze mij hun leren jasjes zien die wel erg warm moeten zitten. Sommigen spreken opvallend goed Duits. Anderen spreken mij in het Nederlands aan alsof ik een Nederlandse vlag op mijn voorhoofd heb geschilderd. Ik ben in het gezelschap van drie aantrekkelijke vrouwen en zeer alert op al te veel mannelijke opdringerigheid. De mannen laten hen gelukkig met rust. Ik ben hun doelwit hier wat mijn werk als fotograaf er niet gemakkelijk op maakt. Ik mag dan wel op vakantie zijn in Tunesië, maar fotograferen is hier een absolute must. ‘Goeiesmorgens meneer’. Enigszins verschrikt kijk ik de man aan die mij groet en in een moment verwacht ik daadwerkelijk Edgar van Debiteuren/Crediteuren in de ogen te kijken. Maar het is een Tunesier die mij zijn koopwaar aanbiedt. Een flinke man met een volle baard in een rood met wit trainingsjack. Gekleurde ‘handgemaakte’ kleedjes hangen over zijn arm. ‘Amsterdam? Ajax? Arie Ghaan?’, hij kijkt me vragend en lachend aan waarbij hij mij een blik in zijn gouden mond gunt. Arie Haan? denk ik. Hoe kent mijn kleedjesman Arie Haan? In gedachten probeer ik het rijtje clubs te projecteren bij welke clubs Haan heeft gevoetbald of trainer is geweest en realiseer me dat hij jaren geleden in het Midden Oosten actief was. Vandaar wellicht, heeft mijn kleedjesman van Haan gehoord. ‘Holland gut, iek arm sjloeber’ haalt hij mij uit m’n gedachten en druk de arm met kleedjes tegen mij aan. Veertig euro vraagt hij voor het kleedje. ‘No euro, only dinar, laat ik hem weten’ en kijk ondertussen zoekend naar mijn meiden. Hij merkt mijn geveinsde desinteresse en pakt mijn hand. ‘Oke, fourty dinar’, is zijn antwoord. ‘Ten’, is mijn tegenbod. ‘Thirty’, zegt hij daarbij heel moeilijk kijkend. Ik pak een briefje van twintig dinar uit mijn broekzak. ‘Oke, iek arm sjloeber’, zegt hij. Pakt het briefje uit mijn hand en rolt het kleedje netjes voor me op. Uren later zitten we in een busje en rijden door het drukke Sousse naar ons hotel in Monastir. Plots zie ik naast me op straat een jongetje achterop een bromfiets zitten. Zijn handen vastgeklemd aan een flinke man met een volle baard in een rood met wit trainingsjack. Ik heb maar een fractie van een seconde om de foto te maken. Had ik toch maar dertig dinar betaald.
Meer berichten van Verhalen van Ger
Dit verhaal werd eerder gepubliceerd in maart 2021 Op 1 mei 1984 vestigde ik mij als freelance fotojournalist. Ik sprong; het water was diep; ik zwom. Alleen. Regionale fotojo...
Drie jaar geleden, om precies te zijn op 18 november 2022, overleed Sjaak Hoes op 92-jarige leeftijd. Een bijzonder mens. Woonde ‘allinnig’ in een oude boerderij aan De Ste...
Meer berichten
De Oude Toren van Ewijk is het overblijfsel van de middeleeuwse parochiekerk van Ewijk, die uit de 12e eeuw stamt. De oorspronkelijke kerk werd in 1831 vernieuwd, maar in 1918 ...
Hoe nu verder? Soms sta je op een punt dat je even niet meer weet hoe verder te gaan. Dan heb je iemand nodig die meedenkt… daarom was het voor mij een hele zoektocht om er...
Zondag 7 december Kerstconcert verzorgd door het Maas en Waals Mannenkoor en Gemengde Zangvereniging 'Zang en Vriendschap', begeleid door dirigent Marco 't Hart, pianist Piet B...