In de jaren 80 van de vorige eeuw schreef ik een aantal maandelijkse columns voor fototijdschrift Foto&Doka. Dit verhaal verscheen eerder in het novembernummer van 1987. Wanneer de foto precies is gemaakt, weet ik niet meer.
Het is een mooie zaterdagavond in september als ik het prachtige kasteel van Wijchen binnenloop. Met mij zijn er nog enkele honderden mensen die deze plaats met een bezoek vereren. Niet ten onrechte overigens. Reeds enkele dagen is hier het jaarlijks jazzfestival aan de gang. Niets bijzonders zult u zeggen. Elk zichzelf respecterend stadje of uit de kluiten gewassen dorp heeft een muziekfestival. Toch slagen slechts enkelen erin goede artiesten te contracteren.
Vanavond treden in Wijchen Rita Reys en Pim Jacobs met zijn trio op. Klinkende namen in Nederland en ver daarbuiten, dus ook in Wijchen. Het is dringen geblazen bij de ingang. De gebruikelijke moeilijk doenerij blijft ook hier niet uit als ik mijn perskaart laat zien. De kleine zaal in het kasteel is mudvol. Ik wring mij langs warme lichamen om vooraan te komen. Er is nauwelijks ruimte tussen de voorste stoelen en het vijftig centimeter hoge podium. De evenementen waar rekening wordt gehouden met persfotografen zijn op één hand te tellen. Ook het licht is slecht. De mensen van de lokale omroep zijn zo vriendelijk geweest enkele filmlampen te plaatsen. Jammer genoeg staan ze iets te hoog, waardoor lelijke schaduwen ontstaan onder de ogen. Opletten dus. Ik nestel mij tussen het podium, een heuse conifeer en een paar elegante damespumps. Dag mevrouw.
Het trio laat niet lang op zich wachten en speelt enkele swingende nummers. Pim Jacobs kondigt Rita Reys aan en applaus vult de zaal, waardoor het kwik sneller stijgt. Omdat ik te dichtbij zit, kan er geen goed overzicht gemaakt worden. Ik kies dan ook voor een portret. Als ik met de 135mm telelens een paar opnamen maak, zie ik door de lens een hinderlijk waas over haar gezicht. De spot linksvoor schijnt in de lens. Tot mijn schrik zie ik dat de zonnekap is ingeschoven. Ik corrigeer dat direct. Ik merk al enige verbetering en haal alsnog ook even een paar vette vingers van de lens. En dan is het perfect. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb...! Met een collega wissel ik van plaats waardoor ik verlost ben van de hinderlijke spot en vijf opnamen later heb ik de foto.
Toentertijd fotografeerde ik nog in zwart/wit negatief. Onderdeel van de serie was dat de technische gegevens bij de foto werden vermeld.
Technische gegevens: Canon A-1 met 2.0/135 mm, 1/60 seconde met volle opening op Kodak film Tri-X, belicht als 400 iso en ontwikkeld in D-76 gedurende 6½ min. op 22° Celcius. Afdruk op Ilford 21M.
